The Other Side of the Door – 2016

“It was never meant to be opened”

Maria en Michael hebben een heerlijk leventje met hun 2 kinderen, Lucy en Oliver, in India. Maar tragedie slaat toe in de vorm van een auto-ongeluk waarbij Oliver om het leven komt. Maria is ontroostbaar en verliest zichzelf in haar depressie. Wanneer ze echter via de huishoudster, Piki, hoort van een eeuwenoud ritueel waarbij ze de mogelijkheid krijgt om afscheid te nemen van haar zoon hoopt ze dat dit haar in staat zal stellen verder te gaan met haar leven. Ze reist af naar een tempel diep in het bos, waar een deur dient als portaal tussen onze wereld en de geestenwereld; Hier zal ze het ritueel uitvoeren. Maar Maria doet tijdens het ritueel, tegen de regels in, de deur open en verstoort zo de balans tussen het leven en de dood…

Nu is het hele concept van regels breken tijdens rituelen waardoor men vervolgens lastig gevallen wordt door geesten en demonen niet bijster origineel, maar deze film had wel een zeer stoere demon. Ook hadden ze een paar mooi uitgevoerde CGI effecten, goede schrikmomenten, en een prachtige oude Indiase tempel. Ik was het alleen niet helemaal eens met Piki; welke idioot vertelt een moeder (die psychologisch toch al op het randje hangt en daarnaast ook nog suïcidaal is) van een ritueel waarbij ze afscheid kan nemen van haar overleden zoon, en verwacht dan dat ze zich aan de regels houdt? Welke moeder zou de deur niet openen als ze de stem van haar kind erachter hoort jammeren om zijn of haar mama?

Maar al met al was de film het kijken waard. Het is geen diepgaande film en verwacht niet teveel uitleg achter het ritueel of over het hindoeïstische aspect. Maar de karakterbinding is redelijk en de zeer enge en verontrustende scenes worden mooi  afgewisseld met hartverscheurende scenes van een familie in de rouw en een tranentrekkende ‘flashback’ van het auto-ongeluk. Ook zijn de paranormale verschijningen in deze film er met een reden, en is het niet zomaar een spookhuis of zijn ze opgeroepen door het doodgedane concept van het Ouija bord. Daar bovenop is het einde  echt geniaal, niet superorigineel, maar ik zag het in ieder geval totaal niet aankomen.

Ik zou hem zeker aanraden, al is het alleen maar om de ontzettend mooi en beangstigend gemaakte verschijning van ‘Myrtu’; het wezen met 4 armen wat achter de geest van Oliver aankomt!

Regisseur: Johannes Roberts
Schrijvers: Johannes Roberts, Ernest Riera
Acteurs: o.a. Sarah Wayne Callies, Jeremy Sisto, Sofia Rosinsky

Genre: Horror
Taal: Engels, Indiaas

Contact met Daniëlle? Mail redactie@maxamovie.nl

Leuke Feitjes:

• Het huis wat voor de externe beelden wordt gebruikt in de film, was het huis van Rudyard Kipling; de schrijver van o.a. Jungle book. De knuffeltijger in de film heet Kahn (zoals de tijger in Jungle Book) en de moeder leest haar zoon steeds voor uit het boek ‘Jungle book’.
• Je kan Mary Lambert, de regisseur van ‘Pet Semetary’, in een foto zien als de Oma van Oliver. Deze komt in beeld als het karakter ‘Piki’ de foto in een vuilniszak gooit.
• ‘Myrtu’ wordt gespeeld door Javier Botet. Dit is niet zijn eerste rol als ‘’Horror meisje”, hij speelde ook al ‘Niña Medeiros’ in ‘[Rec]’ (2007), en de vrouwelijk geest in de film ‘Mama’ (2013). Zijn meest recente rol is die van ‘the Crooked Man’ in ‘The Conjuring 2’ (2016).
• Maria en Michael hebben een hond en 2 kanaries als huisdieren. Deze huisdieren hebben dezelfde rassen als de hond en de kanarie van de fam. Freeling in ‘Poltergeist’ (1982).