Recensie: Get Out – 2017

“Just because you’re invited, doesn’t mean you’re welcome.”

Samenvatting – Chris, een Afro-Amerikaanse jongen, reist met zijn blanke vriendin Rose naar het zuidelijk gelegen landgoed van haar familie om kennis te maken met haar ouders. Aanvankelijk denkt Chris dat het overdreven vriendelijke gedrag van de familie de manier is waarop zij omgaan met het feit dat hun dochter een donkere vriend heeft. Hij doet een serie vreemde ontdekkingen en komt er achter dat er een duistere reden is waarom hij uitgenodigd werd.

Oordeel – Toen ik hoorde van deze film was ik blij dat er een nieuwe potentieel goede thriller aankwam. Maar hoe meer ik hoorde en las over de film, hoe enthousiaster en ongeduldiger ik werd om hem zelf te kunnen bekijken. Omdat ik zo had uitgekeken naar de film nam ik van te voren alvast het wijze besluit om de film twee keer te kijken alvorens mijn oordeel te vellen, dit omdat ik zo overvol van verwachting de zaal in loop dat de film, goed of niet, bijna altijd tegenvalt met mijn hoog opgebouwde verwachtingen. Zeker bij zo’n over-gehypede film als deze! En ja hoor, na de eerste keer kijken zat ik met een grimas te mopperen dat dit toch niet was wat ik ervan verwacht had, en: zo hebben ze het mij toch niet voorgeschoteld in alle persberichten, en: waaaaar vinden ze al die mensen die deze film zo ontzettend goed vinden? Mopper, mopper, mopper haha…

Dus na een weekje sudderen, er rustig even bij stilstaan en overdenken, heb ik braaf de film nog een keer een kans gegeven. Nu vrij van de hoge verwachtingen welke ik in eerste instantie had, had ik de kans om eens rustig te kijken wat ik er nou echt van vond. Maar ik vrees dat ik nog steeds niet heel erg onder de indruk was.

SPOILERS: de film begon met een sterke en lekker verontrustende openingsscène: Met een veel te vrolijk liedje, wat nog dagen erna in je hoofd spookt, wordt er een Afro-Amerikaanse jongen, midden in een rustige woonwijk, op brute wijze van straat geplukt. Ik was me meteen bewust van de zeer specifieke keuzes die de regisseur had genomen in muziek om de sfeer te zetten in de eerste scenes, helaas zet dit zich niet door in de rest van de film. Na de eerste 10 minuten worden de goed gekozen nummers vervangen door een op maat gemaakte, standaard “Oh wat is dit eng”-achtige soundtrack. En dan hoop je dat het verhaal en de acteurs de film verder zullen dragen maar helaas wordt de zogenaamd enge en verontrustende sfeer er zo dik bovenop gelegd dat het bijna grappig is, dit overheerst de rest en maakt het een beetje vervelend om naar te kijken. Dus de sterke openingsscène, welke je zo hoopvol maakt, is helaas snel vergeten.

Na de eerste scene wordt de film doorgezet door het interraciale koppel, waar de film om draait, te introduceren: ‘Chris’ en ‘Rose’. Zij gaan dit weekend naar de ouders van ‘Rose’ om hen kennis te laten maken met ‘Chris’. Meteen vanaf het moment dat ze het grote mooie huis van haar ouders inlopen begint men zich overdreven vreemd te gedragen tegenover ‘Chris’. De vader doen teveel moeite om aardig tegen hem te zijn, de broer is een klein psychopaatje die hem zit uit te dagen in een duidelijke piswedstrijd, en de moeder is in een constante staat van verontschuldiging. Daarnaast staan de bedienden steeds doodstil voor zich uit te staren op de achtergrond, en wanneer ze in beeld komen wordt er meteen een geluidje in de mix gegooid om het “eng” te maken. Letterlijk iedereen die ‘Chris’ tijdens het weekend ontmoet doet raar tegen hem: ze stellen veel te persoonlijke vragen, zitten ongevraagd aan hem, en houden hem overduidelijk in de gaten waar hij ook gaat. Je hoeft niet superslim te zijn om door te hebben dat deze mensen kwaad in de zin hebben.

Verder is de hele motivering van de karakters niet geloofwaardig! Te beginnen met ‘Rose’. Ik snapte niet helemaal waarom ze een relatie van 4 maanden opbouwt met ‘Chris’ om hem uiteindelijk voor te stellen aan haar ouders, hem een heel weekend rond laten kijken op het landgoed van de familie, en dan eindelijk een keer hun kwade plan in werking te zetten. Haar broer plukt zijn slachtoffers gewoon van straat: veel makkelijker, en er is geen directe link naar hun familie! Er is geen logica in de moeite die er wordt genomen om dit specifieke slachtoffer te krijgen waar ze hem willen. Daar en tegen is het acteerwerk van Allison Williams als ‘Rose’ echt heel goed, ze zet een heel geloofwaardig typetje neer, die van superlieve vriendin in een paar seconden kan omslaan naar psychotische bitch.

En dan ‘Chris’: Als de moeder van je vriendin een paar uur na jullie ontmoeting blijkbaar al de macht heeft om jou zonder dat je het merkt onder hypnose te brengen, jou eventjes geneest van je rookverslaving, en jij je vervolgens ook nog mentaal zeer klote voelt: blijf jij dan hangen? En als je vriendin dit allemaal aanhoort met een geïrriteerde zucht, en het vervolgens afdoet als een vervelende gewoonte van haar moeder: vind jij dit dan normaal? En dan heb ik het nog niet eens over de weinig verbloemde waarschuwingen welke hij steeds vanuit alle kanten toegeworpen krijgt… ik had allang een excuus verzonnen om weg te gaan! Maar het enige wat ‘Chris’ de hele film deed was héél argwanend naar mensen staren in plaats van er iets van te zeggen, en zijn zorgen uiten tegenover zijn beste vriend maar er vervolgens nog niets tegen doen. Wat wel echt indruk op mij maakte was de eerste hypnose scene, toen zag ik ineens een pracht staaltje acteerwerk naar voren komen van Daniel Kaluuya. Het ongeloof en de pure paniek die van zijn gezicht afspatte toen hij door kreeg dat hij gehypnotiseerd was… wow! Hij en Catherine Keener maken die scene echt tot een fantastisch spektakel waar je kippenvel van krijgt!

Dan mijn laatste minpunt: De beste vriend van ‘Chris’ is in de film verwerkt om een beetje humor te brengen in een film met een zwaar beladen onderwerp. Helaas is deze humor erg misplaatst in het genre wat ze in de rest van de film pogen naar voren te brengen. Net als de sfeer weer even de goede kant op ging, kwam hij weer in beeld met een stomme opmerking, een dwaze actie of  een slecht getimede one-liner… beetje jammer!

Dit alles had ik nog kunnen negeren als het uiteindelijk plot nog goed was gedaan. Maar de reden waarom ze de Afro-Amerikaanse mensen ontvoeren en hypnotiseren is gewoonweg ongeloofwaardig, hier is de schrijver iets te los geweest met zijn fantasie… Maar ik zou zeker aanraden dat je de film zelf kijkt, er zat een hoop in dat zeker weten de moeite waard is om in ieder geval 1 keer te bekijken!

Regisseur: Jordan Peele
Schrijver:
Jordan Peele
Acteurs: o.a.
Daniel Kaluuya, Allison Williams, Bradley Whitford

Genre: Horror | Mystery
Taal:
Engels

Contact met Daniëlle? Mail redactie@maxamovie.nl