Recensie: Cruella – 2021

Hello Cruel World

‘These Boots are made for walking’ van Nancy Sinatra wordt ingezet wanneer de liftdeuren in een chique warenhuis opengaan en een vrouw onthullen die wijdbeens midden in de cabine staat. Ze draagt een smoezelige witte jurk en haar dieprood geverfde haar valt wild om haar verbeten gezicht. In één hand een volle vuilniszak, in de ander een grote karaf alcohol. Ze neemt een teug uit de karaf en begint opstandig door de winkel te huppelen, honend naar de koopwaar, licht meelallend met de muziek. Wanneer ze de uitgang bereikt valt haar blik op de etalage waar een mannequin met een bloemetjes-gordijn jurk en bijpassende hoed staat te pronken in een spotlicht. Aarzelend stapt ze de etalage in en loert door het raam of ze iemand op straat ziet, Gerustgesteld neemt ze nog een slok en bekijkt walgend de outfit. Ze verontschuldigd zich tegen de paspop ”I just can’t leave you looking like that. It would be cruel.” Ze neemt nog een flinke slok alcohol en slaat dan vastberaden de hoed van de paspop af…

Estella en Cruella

Ontmoet Estella, een meisje met zwart wit haar, een passie voor kledingmaken en een zelfuitgeroepen genie. Ze maak er een punt van een statement te maken met haar kleding en uiterlijk: Zij is vrouw… hoor haar brullen. Estella heeft een alter ego die ze Cruella noemt. Deze brengt haar menigmaal in de problemen en mede door de capriolen van Cruella verliest Estella op jonge leeftijd haar geliefde moeder. Moederziel alleen in Londen ontmoet ze de straatschoffies Jasper en Horace die haar onder hun hoede nemen. Estella besluit Cruella weg te stoppen en begint met haar nieuwe vrienden een succesvolle zwendeloperatie waarin ze haar liefde voor kostuums ontwerpen goed kan gebruiken. Na een aantal jaar is het tijd voor verandering en Jasper regelt een baan voor haar bij het meest prestigieuze warenhuis in Londen. Helaas wordt haar aanleg voor baanbrekende ontwerpen niet erkent en moet ze aan de slag met het schrobben van toiletten. Op een avond herontwerpt ze een jurk uit de etalage van het warenhuis en wordt zo eindelijk opgemerkt door de modelegende Barones von Hellman. Deze huurt Estella in om mee te werken aan haar nieuwe kledinglijn. Al snel komen er geheimen uit het verleden naar boven die er voor zorgen dat Estella gedwongen wordt haar alter ego weer vrij spel te moeten geven, en Cruella… is uit op wraak….

De Punk Rock Wortels van een Antiheld

Londen in de jaren 70 was in de ban van de punkbeweging, de liefde van de hippies was niet genoeg om de samenleving te veranderen dus de punkers gingen het met boosheid proberen. Het rebelleren tegen de gevestigde orde staat centraal in deze film, met Cruella als punker en de barones als het boegbeeld van de pronkzieke hogere kringen. Wanneer Estella de ware aard van de Barones ziet begint ze een guerilla-achtige oorlog om haar dwars te bomen en de mode wereld op zijn kop te zetten met haar stoere Vivienne Westwood punkjurken en pop-up catwalks. Zelfs het symbolisch verbranden van haar jurk om Cruella te introduceren aan de wereld is een typische punkactie, zij wilden alles wat voor hen kwam verbranden. De cinematografie past ook prachtig in het punkthema: ze gebruiken setbouw om de verschillen tussen de klassen duidelijk te maken, met bijvoorbeeld de klinische werkplaats van de barones in tegenstelling tot de smoezelige half ingestorte loft van Estella en een protserige modeshow voor de elite waar de vuilnisjurk van Cruella letterlijk op de rode loper wordt gedumpt. Ook de muziek werkt hard mee aan het thema, met een prachtige verzameling gouden oudjes van o.a. Nancy Sinatra en The Clash die instrumentaal zijn in het creëren van sfeer in elke onafhankelijke scene. De mooiste bijdrage aan het thema zijn natuurlijk de prachtig ontworpen outfits die passen in het tijdbeeld maar toch modern en extra stoer zijn gemaakt.

Verhaallijn schiet tekort

Helaas waar de cinematografie fantastisch is en het acteerwerk om te smullen schiet het verhaallijn een hoop tekort. Het stikt van de niet te verklaren toevalligheden die bij een normale Disneyfilm zijn te negeren maar die hier ontzettend afdoen het het hele personificeren van een antiheld. Soms wordt een karakter en wat cruciale informatie letterlijk in je schoot geworpen zonder enige verklaring en dan hebben we het nog niet eens de overduidelijke plottwist die al binnen de eerste 10 minuten te raden is. Wat vooral stoorde is het niet doorlichten van Boris (gespeeld door Mark Strong), deze helpt Cruella levend en gewapend met vitale informatie de 3de akte in en blijkt haar zelfs al vaker geholpen te hebben. Maar we weten niets over dit karakter, hij veranderd in ieder geval wel steeds van gedachte of hij nou voor of tegen de Barones aan het werken is…

Belichamen van een superschurk

Emma Stone heeft in ieder geval duidelijk de tijd van haar leven door deze Disney superschurk te belichamen. Het accent en de bekakte manier van praten wat ze aanmeet om Cruella tot leven brengen is even wennen, maar doordat ze haar zo prachtig gedetailleerd hebben neergezet valt het na een tijdje niet eens meer op. Je kan alleen nog maar apengapen naar de geweldige outfits en de heerlijk walgend ik-ben-beter-dan-iedereen blik in haar grote groene ogen. Naast de bitch in spé is natuurlijk de grote rivaal Emma Thompson te zien als de barones: bitch in optima forma. Ze vind het duidelijk heerlijk om deze eersteklas trut te spelen en hoewel ze haar best wat kwaadaardiger hadden mogen maken is zet ze een zeer waardige rivaal neer. Naast de twee Emma’s zijn de handlangers Jasper en Horace (Joel Fry en Paul Walter Hauser) een komisch en aandoenlijke toevoeging aan de cast, vooral Paul Walter Hauser is fantastisch grappig met zijn oneliners en onnozele gedrag.

Al met al was het een uiterst vermakelijke film, hij duurt misschien wat lang maar ze hebben elke scene tot in de puntjes uitgewerkt en dit maakt het een genot om naar te kijken.